یک اکوسیستم یا زیست بوم استارتاپی توسط افراد، استارتاپ‌ها و سازمان‌ها و تعامل میان آن‌ها شکل می‌گیرد و به عنوان یک سیستم برای خلق شرکت‌های استارتاپی عمل می‌کند.
یک استارتاپ با افراد یا سازمان‌هایی در ارتباط است تا بتواند رشد کند و به بلوغ برسد. این افراد یا سازمان‌ها می‌توانند منتورها (مربیان)، مشاوران، کارآفرینان، سرمایه‌گذاران یا سازمان‌ها و نهادهایی همچون دانشگاه‌ها، سازمان‌های حمایتی (مثل مراکز رشد، شتاب‌دهنده‌ها، استارتاپ استودیوها فضاهای کار اشتراکی و غیره)، سازمان‌های تحقیقاتی، سازمان‌های ارائه‌دهنده خدمات (حقوقی، مالی و غیره) و شرکت‌های بزرگ باشند. همچنین دولت و سازمان‌های دولتی مرتبط، نقش مهمی در این اکوسیستم ایفا می‌کنند. مجموعه این موارد را اکوسیستم استارتاپی می‌نامیم.
سازمان‌های مختلف به طور معمول روی بخشی بخصوص از عملکرد اکوسیستم و یا استارتاپ در مرحله رشد تمرکز می‌کنند؛ به عنوان مثال ما در خانه نارنجی بر روی فرهنگ کارآفرینی و استارتاپی، آموزش، خدمات و خلق استارتاپ‌ها در همین حوزه فعالیت میکنیم. هر کدام از عناصر اکوسیستم استارتاپی برای رشد و ادامه حیات نیازمند تعامل با یکدیگر هستند!
اکوسیستم‌ها معمولا به صورت شهری یا منطقه‌ای تعریف می‌شوند، مثلا اکوسیستم سیلیکون ولی (دره سیلیکون در آمریکا) یا اکوسیستم پاریس؛ این اکوسیستم‌ها براساس عملکردشان رتبه‌بندی می‌شوند. هر چقدر رتبه اکوسیستمی بالاتر باشد، به معنای مساعد بودن فضای سرمایه‌گذاری در آن فضاست و سبب می‌شود، تیم‌ها و سرمایه‌گذاران بیشتری را جذب کند.
می‌توان نتیجه گرفت که رشد و بهبود اکوسیستم استارتاپی بومی وابسته به شبکه‌سازی صحیح میان افراد، سازمان‌ها و محیط استارتاپی در کشور است که با ایجاد رویدادهای مشترک، فعالیت‌ها و تعاملاتشان، زمینه رشد استارتاپ‌ها و افزایش سرمایه ملی را رقم بزنند.
